trefwoord: "mijn 1"
1 tot 1 van 1
Index:
mier
mies
mieters
mietje
migraine
migreren
mihoen
mij
mijden
mijl
mijn 1
mijn 2
mijnheer
mijt
mijter
mikado
mikken
mikmak
mild
milieu
militair
1.  |
 mijn 1 vnw. 1e pers. ev. categorie: erfwoord Onl. mīn 'van mij' in lif min 'mijn leven' [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. mijn [1267; CG I]. Oorspr. de genitief enkelvoud van het zelfstandige persoonlijk voornaamwoord voor de 1e pers. ev., zie mij. Os. mīn (mnd. mīn); ohd. mīn (nhd. mein); ofri. mīn (nfri. myn); oe. mīn (ne. mine, my); on. mínn (nzw. min); got. meins; < pgm. *meina- 'van mij'. Verwant met: Latijn meī; Grieks eméo, meo; Sanskrit máma, me; Litouws manę~s; Oudkerkslavisch mene; Hittitisch ammēl; < pie. *h1mei, *h1méne (genitief), hoewel de precieze formele verhoudingen niet altijd even duidelijk zijn. Zie ook dijn. Fries: myn |