1.   aroma zn. 'fijne geur'
categorie:
leenwoord
Vnnl. aroma 'welriekende kruiden, specerijen' in het subtijl gereuck der Aromen [1660; WNT Supp.]; nnl. 'karakteristieke geur' [1911; WNT Supp.]. Ouder is het bn. aromatisch: aromatijcsch [1521; Mak 1959].
Ontleend aan Latijn arōma 'welriekend kruid' < Grieks árōma 'id.'.
De oorspr. Griekse en oude Nederlandse betekenis 'geurige kruiden' is in de 19e eeuw al verdwenen.
Fries: aroma


  naar boven