1. |
blut bn. 'platzak' categorie: waarschijnlijk erfwoord Vnnl. bluts(ch) 'kaal, zonder veren' [1597; WNT], 'alles verloren hebbend door het spel' [1617; WNT], 'beroofd van iets' [1632; WNT]; nnl. bluts 'arm' [1704; HvH], blutje 'berooid, platzak' [18e eeuw; WNT], blut [1872; Dale]. Oorspr. een gewestelijke (volgens het WNT Hollandse) variant van blutsch /bluts/. Wrsch., maar niet met oude attestaties te bewijzen, is het ook hetzelfde woord als bloot, dat reeds in het Middelnederlands 'behoeftig, berooid' kon betekenen. Nfri. bluts 'berooid, platzak' [1856; WFT], blus, blut [1869 resp. 1933; WFT]. Fries: blus, blut
|