|
1. |
sacraal bn. 'heilig' categorie: leenwoord Nnl. sacraal 'gewijd, heilig' in polyphone sacrale kunst 'meertonige gewijde kunst (der muziek)' [1892; WNT Aanv. contrapunt], omdat zij (de regelen der kaste) een godsdienstig of liever gezegd sacraal karakter dragen [1903; WNT kaste], het sacrale en het profane 'het geestelijke en het wereldlijke' [1955; WNT Aanv. differentiatie]. Zeer late ontlening in vele Europese talen aan middeleeuws Latijn sacralis 'heilig, gewijd' [1314; TLF], dat is afgeleid van Latijn sacer (genitief sacrī) 'heilig' of de afleiding daarvan sacrum 'heilig voorwerp'. Het Nederlandse woord is mogelijk ontleend via Duits sakral [midden 19e eeuw; Pfeifer]; in het Frans verschijnt sacral pas in 1930 [TLF]. Latijn sacer 'heilig' is verwant met: Hittitisch saklāi- 'rite, gebruik, wet'; Tochaars B sākre- 'gelukkig'; < pie. *sah2k- 'wijden, een verdrag sluiten' (IEW 878). Fries: sakraal
|
naar boven
|