1.   coulant bn. 'tegemoetkomend'
categorie:
leenwoord
Nnl. coulant 'vloeiend, gemakkelijk' [1806-09; WNT snert], 'luchtig' [1806-07; WNT dier I], 'toegevend, gedienstig' [1872; WNT Aanv.].
Ontleend aan Frans coulant 'vloeiend' [12e eeuw], 'gemakkelijk, natuurlijk (van stijl)' [16e eeuw], 'tegemoetkomend' [18e eeuw], het teg.deelw. van couler 'stromen, vloeien, gieten' < Latijn cōlāre 'filtreren, uitlekken, dempen', een afleiding van het zn. cōlum 'filter'.
coulance zn. 'coulantheid'. Nnl. coulance 'tegemoetkoming, coulantheid' [1956; Kolsteren]; als bn. al eerder in de samenstelling coulancehalve 'als tegemoetkoming, uit coulantheid' [voor 1940; Veenhoff]. Pseudo-Frans woord, wrsch. ontleend aan Duits Coulance [19e eeuw] (> Kulanz), dat bij het bn. gevormd is naar analogie van paren als assekurant: Assekuranz.
Literatuur: A. Veenhoff (1990) 'Coulancehalve (2)', in: OT 59, 172
Fries: kûlant


  naar boven