trefwoord: "blaffen"
1 tot 1 van 1
Index:
blaam
blaar 1
blaar 2
blaas
blaasbalg
blaaskaak
blabla
blad
bladder
bladderen
blaffen
blaffetuur
blaken
blaker
blakeren
blamage
blameren
blancheren
blanco
blanje
blank
1.  |
 blaffen ww. 'geluid maken (van honden)' categorie: waarschijnlijk erfwoord, klankwoord Mnl. blaffen 'id.' [midden 14e eeuw; MNW]. Klanknabootsende vorming, maar misschien verwant met blaten, blèren. Mnd. blaffen; mhd. blaffen; < pgm. *bel- 'razen, tieren' (< pie. *bhel- 'hard geluid maken'?), waarbij ook bel 1 behoort en Duits bellen 'blaffen'. Zie ook bal 1. Het Engels ontleende het woord in de 17e-18e eeuw als blaff aan het Nederlands; deze vorm is nu weer verdwenen. Fries: blaffe, blafkje |