1.   mesjogge, mesjokke bn. (NN) 'gek, krankzinnig'
categorie:
leenwoord, alleen in België of Nederland
Nnl. (Bargoens) mesjogge, mesjoege, mesjoche, mesjokke 'gek, mal, krankzinnig' in bennen de menschen toch soms erg meschugge [1881; WNT Aanv.], hij 's mesjoege, laat 'm maar zitte tot ie 'n ons weegt [1903; WNT taai I], je bent mesjogge! [1912; Volk], 'dol, verliefd' ik was echt mesjogge op Chris [1912; WNT Aanv.].
Ontleend aan Jiddisch mesjogge 'gek', uit Hebreeuws məšūggāʿ 'razend, gek'.
Zo ook nhd. meschugge.
Fries: mesjokke, mesjokken


  naar boven