|
1. |
korst zn. 'hard droog oppervlak van een week lichaam' categorie: leenwoord Mnl. corste 'korst' [1240; Bern.], elc toocht de kerste, maer niet de crume 'ieder toont de korst, maar niet de kruim' = 'ieder doet zich mooier voor dan hij is' [1350-1400; MNW-R], corst 'wondkorst' [1480-1500; MNW-P]. Ontleend aan Latijn crusta 'korst, schors', van onzekere verdere herkomst. In het Nederlands trad metathese op zoals in kerst. Evenzo ontleend zijn: mnd. korste; ohd. krusta, kroste (nhd. Kruste); nfri. koarste, alle 'korst'. Ne. crust is via Oudfrans crouste ontleend. Fries: koarste
|
naar boven
|