trefwoord: "hoest"
1 tot 1 van 1
Index:
hoek
hoela
hoelahoep
hoen
hoep
hoepel
hoepla
hoer
hoera
hoes
hoest
hoeve
hoeven
hof
hoffelijk
hofmeier
hofstede
hoi
hok
hokken 1
hokken 2
1.  |
 hoest zn. 'plotselinge luchtuitstoting door prikkeling van de luchtwegen' categorie: klankwoord Mnl. des huostes (genitief) 'van de hoest' [1253; CG II, Gez.reg.], hem quam an een oest so grod, dat hi begerde die dod 'hij moest zo hard hoesten dat hij liever doodging' [1285; CG II, Rijmb.]. Mnd. hōste; ohd. huosto, huosta (nhd. Husten); oe. hwōsta; on. hósti (nzw. hosta); < pgm. *hwōsta-; daarnaast de werkwoorden: mnd. hōsten; ohd. huostōn (nhd. husten); oe. hwōstan; on. hósta (nzw. hosta); < pgm. *hwōstan-. Voor de overgang *hw- > h- zie hoe. Verwant met Sanskrit kāsā- 'hoest'; Litouws kosulys 'hoest'; Russisch kášel' 'hoest'; Middeliers cosachtach 'hoest'; < pie. *kweh2s- (IEW 649), wrsch. oorspr. een hoestnabootsend klankwoord. ◆ hoesten ww. 'een hoest uitstoten'. Mnl. hoesten 'id.' [1290; CG II, En.Cod.]. Afleiding van hoest. |