1.   keg zn. 'wig'
categorie:
erfwoord
Mnl. als toenaam in Maria dicta Kegghe [1340; Debrabandere 2003], 3 yserinen kegghen, die men beseghede an die poorte 'drie ijzeren wiggen, die men voor de poort gebruikte' [1339-45; MNW]; nnl. keg [1726; WNT].
Ontwikkeld uit Proto-Germaans *kagjō-, afleiding van de wortel *kag- als in kegel.
Fries: -


  naar boven