keg zn. 'wig' categorie: erfwoord Mnl. als toenaam in Maria dicta Kegghe [1340; Debrabandere 2003], 3 yserinen kegghen, die men beseghede an die poorte 'drie ijzeren wiggen, die men voor de poort gebruikte' [1339-45; MNW]; nnl. keg [1726; WNT]. Ontwikkeld uit Proto-Germaans *kagjō-, afleiding van de wortel *kag- als in kegel. Fries: -