1.   roos 1 zn. 'bloem (geslacht Rosa)'
categorie:
leenwoord
Mnl. rose 'roos' [1240; Bern.].
Ontleend, al dan niet via Frans rose [begin 12e eeuw; Rey], aan Latijn rosa 'roos'.
Os. (mnd. rose); ohd. rōsa (mhd. rōse, nhd. Rose); ofri. rōs(e) nfri. roas; oe. rose, rōse (me. rose, ne. rose); on. rósa (nzw. ros).
Het Latijnse woord is verwant met Grieks rhódon 'roos' (zie rododendron), Aeolisch-Grieks wródon, en mogelijk via Griekse en Italische dialectvormen daaraan ontleend. Waarschijnlijker is echter dat beide talen het woord onafhankelijk ontleend hebben aan een andere taal. Deze taal is vermoedelijk niet Indo-Europees. De precieze pre-klassieke ontwikkeling of ontleningsgeschiedenis is omstreden. Het gaat in elk geval om hetzelfde woord als Armeens vard 'roos', Nieuw-Perzisch gul 'id.' (< Proto-Iraans *wrda-), Turks gül, Aramees wardā, Arabisch ward, Hebreeuws weredh, alle 'roos'.
Zie ook roze.
Fries: roas


  naar boven