trefwoord: "ruig"
1 tot 1 van 1
Index:
rozemarijn
rozijn
rubber
rubriek
ruchtbaar
rug
rugby
rui
ruien
ruif
ruig
ruiken
ruiker
ruilen
ruim 1
ruim 2
ruimte
ruin
ruisen
ruit
ruiter
1.  |
 ruig bn. 'borstelig, stekelig; onstuimig, wild' categorie: waarschijnlijk erfwoord Mnl. ruuch, rughe in rugher Euenen (genitief) 'evene, schrale haver (Avena strigosa)' [1292; VMNW], voghelen ruuch ter mart brenghen 'vogels ongeplukt (in ruige staat) op de markt brengen' [ca. 1420; MNW], ruych leder 'ruw leer' [1437; MNW verdingen]. Nevenvorm van ruw die oorspr. alleen in de nominatief moet zijn voorgekomen, maar al in de vroegste attestatie in een verbogen naamval optreedt. Zie ruw voor de verhouding tussen beide woorden. Fries: rûch |