1.   angel zn. 'vishaak; prikorgaan van bepaalde insecten'
categorie:
erfwoord
Mnl. anghel 'vishaak' in als die visg duot. die vom lait vain mit der angelen 'zoals de vis doet, die zich laat vangen met een vishaak' [1270-90; CG II, Moraalb.]; zonder -l ook ange '(inwendige) prikkel' [1430-50; MNW-R].
Os. angul; ohd. angul 'vishaak' (nhd. Angel 'hengel'); nfri. angel; oe. angel, angul, ongel (ne. angel 'vishaak'); on. öngull (nzw. angel); < pgm. *angula-. Met instrumentaal -l-achtervoegsel gevormd bij pgm. *anga- 'punt, stekel', waaruit: os. ango; mhd. ange; oe. anga; on. angi.
Buiten het Germaans wrsch. verwant met Latijn uncus 'haak', angulus 'hoek' (zoals in triangel); Grieks ankōn 'elleboog; hoek', ánkūra 'anker' (zie anker 1), ónkos 'weerhaak'; Sanskrit aṇká- 'kromming'; Oudkerkslavisch ǫkotĭ 'haak'; Armeens ankiwn 'hoek'; Tochaars A añcäl 'boog'; bij de wortel pie. *h2eng-, *h2enk-.
Fries: angel


  naar boven