trefwoord: "wilg"
1 tot 1 van 1
Index:
wijze
wijzen
wijzigen
wikkel
wikkelen
wikken
wil
wild
wildebras
wildernis
wilg
willekeur
willen
willens
willig
wimpel
wimper
wind
windei
winden
windhond
1.  |
 wilg zn. 'boom van het geslacht Salix'Mnl. wilghe in na die sede dat men wilghen poten plegt 'op de manier waarop men wilgen pleegt te planten' [1287; VMNW]; vnnl. wilghe, willighe [1599; Kil.], nnl. wilg. Os. wilgia (mnd. wilge); mhd. wilge; ofri. wilig (nfri. wylch); oe. welig (me. wilwe, welew, ne. willow); alle 'wilg', < pgm. *wil(i)giōn-. Men kan pie. *uelVk- (V = klinker) reconstrueren. Mogelijk is Grieks helíkē 'kraakwilg' verwant, maar dit woord kan ook een betekenisuitbreiding zijn van helíkē 'kronkeling', dat is afgeleid van héliks 'kronkeling'. Een andere Germaanse wortel voor 'wilg' is pgm. *sal(V)h-, waaruit mnd. sal(e)wīde 'waterwilg'; ohd. salaha 'id.' (nhd. in Salweide); oe. sealh, salig 'wilg' (ne. sallow); on. selja 'waterwilg' (nzw. sälg). Het is verwant met de Latijnse boomnaam salix 'wilg' < Proto-Italisch *salik- en met Oudiers sail, Welsh helyg < Proto-Keltisch *salik-. Mogelijk is dit een leenwoord uit een voor-Indo-Europese taal in West-Europa. Fries: wylch |