1.   tikken ww. 'zwak een kort geluid geven'
Vnnl. De Malefiten tickten int water 'de stormvogels tikten het water aan' [1622; iWNT]; nnl. tikken 'licht (aan)stoten, zacht slaan' [1710; iWNT].
Wrsch. een klanknabootsend woord.
Nnd. ticken (vandaar nhd. ticken 'tikken van klok'); ohd. zechōn 'kloppen' (mhd. zecken, zicken 'stoten, duwen, plagen'); ne. tick; nno. tikka, nzw. ticka.
tik zn. 'zacht geluid; zachte klap'. Vnnl. Tik 'aanraking, stootje' [1669; iWNT]. Afleiding van tikken.
Fries: tikjetik


  naar boven