|
1. |
plankier zn. 'bevloering met planken' categorie: leenwoord Mnl. plankier 'plankenvloer, houten bouwsel' in achterwaert streckende tot an tplankier [1428; Debrabandere 1988]; vnnl. planckier 'plankenvloer, zoldering' [1599; Kil.]; nnl. plankier (Vlaams) 'stoep, trottoir' [1865-70; Schuermans]. Ontleend aan Picardisch planquier, plankier 'plankenvloer' (Oudfrans planchier, Frans plancher), afleiding met het Picardische achtervoegsel -ier, zie -ier, van Picardisch planque, planke 'plank' (Frans planche), zie plank. In Zuid-Nederlandse dialecten komt plancher nog steeds voor. Literatuur: F. Debrabandere (1988), 'Plankier en plankijs', in: Taal en Tongval 40, 173-176 Fries: plankier
|
naar boven
|