1.   lelijk bn. 'onaangenaam om te zien of te horen; ongunstig'
categorie:
geleed woord
Mnl. leetlijc, lelic 'onaangenaam om te zien of te horen' in uiel lelic swart was die trip[ier]e 'de pensverkoopster was zeer lelijk zwart(harig)' [1220-40; CG II], en ledlic word 'een lelijk woord, scheldwoord' [1236; CG I], letlec 'lelijk van uiterlijk' [1240; Bern.], meestal al zonder dentaal: leelic [1265-70; CG II], lelijc [1300-25; MNW-R], enz.
Lelijk is door assimilatie tl > l ontwikkeld uit Middelnederlands leetlijc, een afleiding met -lijk van het Middelnederlandse bn. leet 'onaangenaam', zie leed.
Os. lēthlīk; ohd. leidlīh (nhd. leidlich); ofri. lēthlik (nfri. lilk); oe. lāðlīc (ne. (literair) loathly).
Fries: lilk 'lelijk; kwaad'


  naar boven