trefwoord: "schreeuwen"
1 tot 1 van 1
Index:
schraag
schraal
schragen
schram
schrander
schransen
schrapen
schrappen
schrede
schreeuw
schreeuwen
schreien
schriel
schrift
schriftelijk
schriftuur
schrijden
schrijlings
schrijn
schrijnen
schrijven
1.  |
 schreeuwen ww. 'luid roepen' categorie: waarschijnlijk substraatwoord, klankwoord, verkorting Mnl. Daer hoerde ic wat in screuwen 'daarin (in een hol) hoorde ik iets schreeuwen' [1479; MNW-R]. Ontwikkeld uit Proto-Germaans *skraiwōn. Wrsch. is dit hetzelfde woord als *skraiōn- 'schreeuwen', zie schreien, maar dan met epenthetische overgangsklank tussen klinkers. Nnd. schrewen 'schreeuwen'. Naast schreeuwen staat het synoniem vnnl. schremen, zoals in Dat hy met luder keele schreemde van grooter verdwelmtheit 'dat hij luidkeels schreeuwde van ontzetting' [1562-92; MNW], naast een ouder zn. in Dan gaf de meeste enen screem groot 'toen gaf de grootste (kraai) een harde kreet' [1350-1400; MNW schreem], nu nog West- en Oost-Vlaams schremen 'hoorbaar huilen', schreem 'kreet', zie verder bij schreien. Het woordenpaar schreeuwen/schremen is vergelijkbaar met dat van mnl. fleeuwen naast flemen, eveneens met wisseling van de labiaal. ◆ schreeuw zn. 'gil'. Vnnl. schreeuw [1573; Thes.]. Afleiding van schreeuwen. Fries: skreauwe 'gillen'; skrieme 'schreien' ◆ skreau 'schreeuw' |