1.   ferm bn. 'flink, standvastig, stevig'
categorie:
leenwoord, etymologie in brontaal onbekend
Vnnl. ferme 'vast, bondig' [1650; Hofman]; nnl. ferm 'standvastig (van personen)' [1781; WNT], 'moedig, flink' [1815; WNT], 'stevig, krachtig (van zaken)' [1873; WNT].
Ontleend aan Frans ferme 'id.' [ca. 1140; Rey], dat is ontwikkeld uit Latijn firmus 'stevig, standvastig'. De verdere herkomst van het Latijnse woord is onzeker. Zie ook confirmeren, vormen.
Fries: ferm


  naar boven