1.   sabel zn. 'wapen'
categorie:
leenwoord
Vnnl. sabel 'steekwapen, slagwapen' [1595; Van der Meulen 1940, 250], met hare sabels ... strydende [1598; WNT verbreeden II], de Sabels zijn seer snydende scherp [1600; Van der Meulen 1940, 207].
Ontleend aan verouderd Duits Sabel, tegenwoordig Säbel [15e eeuw; Kluge], dat zelf ontleend is aan Hongaars száblya (uitgesproken met s-), dat misschien teruggaat op Russisch sablya 'zwaard, sabel' [voor 852; Van der Meulen 1940, 218]. De verdere herkomst van het woord is niet erg duidelijk, maar het is mogelijk ontleend aan Kirgizisch sapy 'sabel' (Toll.); Kirgizisch is een noordwestelijke Turkse taal uit de Altaïsche taalfamilie.
Literatuur: R. van der Meulen (1940), 'Over het woord sabel', in: Mededelingen der KNAW, Afd. Letterkunde, Nieuwe reeks, deel 3, nr. 5, 207-250
Fries: sabel


  naar boven