|
1. |
celibaat zn. 'ongehuwde staat' categorie: leenwoord Nnl. in 't celibaat 'ongehuwd' [1800; WNT jaar I], celibaat 'de ongehuwde staat, echteloosheid' [1824; Weiland]. Eerder al bij Meijer als kunstwoord de Latijnse vorm coelibatus 'echteloze staat' [1658]. Ontleend aan Frans célibat 'ongehuwde staat' [1549; Rey] < Latijn caelibātus 'het ongetrouwd zijn; celibaat', bij het bn. caelebs 'ongehuwd'. De verdere herkomst van het woord is onduidelijk. Misschien is Latijn caelebs verwant met Sanskrit kévala-s 'alleen' en kan teruggaan op pie. *kaiwelo-s (IEW 519) en *leibh- (IEW 519), zie leven. Fries: selibaat
|
naar boven
|