|
1. |
wolf zn. 'hondachtig dier (Canis lupus)' Onl. wulf alleen in toponiemen, o.a. wulfdalan (onbekende plaats in Groningen), letterlijk 'Wolfdalen' [10e-11e eeuw; Künzel]; mnl. wolf 'wolf' [1240; Bern.]. Os. wulf (mnd. wulf); ohd. wolf (nhd. Wolf); ofri. wolf (nfri. wolf); oe. wolf (ne. wolf); ozw. ulver (nzw. ulv) < pgm. *wulfa-, met een f i.p.v. een te verwachten *h (*wulwha-), de velaar is nog aanwezig in het on. woord voor 'wolvin': ylgr < *wulgwī-. Verwant met Sanskrit vŕka-; Avestisch vəhrka- (Middelperzisch gurg); Litouws vil̃kas; Oudkerkslavisch vlĭkŭ (Russisch volk); Albanees ujk; Tochaars B walkwe; alle 'wolf'; en Hittitisch walwa- 'leeuw'; < pie. *ulkwo-; met metathesis van w en l in Grieks lúkos 'wolf' (zie ook lyceum en likkepot); en wrsch. Latijn lupus 'wolf' (zie ook lupine): < *lukwo-. Fries: wolf
|
naar boven
|