1.   oraal bn. 'betreffende de mond'
categorie:
leenwoord
Nnl. oralis 'mondelijk, van mond tot mond gaand' [1824; Weiland], oraal 'mondeling' [1847; Kramers], 'mondeling, woordelijk' [1864; Calisch], 'betreffende de mond' in de orale ontwikkelingsphase 'vroegste ontwikkelingsfase, waarin alle belangstelling op de mond is gericht' [1932; WNT Aanv.], 'in, met of via de mond' in orale erotiek [1934; WNT Aanv. erotiek], niet slechts langs oralen, maar eveneens langs respiratorischen weg 'niet alleen door de mond maar ook via de luchtwegen' [1939; WNT respiratorisch], orale spraakklank [1962; WNT Aanv.], orale anticonceptie [1965; WNT Aanv. anti- I].
Ontleend, al dan niet via Frans oral 'door of met de mond' [1610; TLF], aan Laatlatijn oralis 'betreffende de mond', een afleiding met het achtervoegsel -ālis 'betreffende' van Latijn ōs (genitief ōris) 'mond, monding'.
Latijn ōs is verwant met: Proto-Germaans *ōsa- (Oudnoords óss 'monding van een rivier', Zweeds os 'id.', Oudengels ōr 'oorsprong'); Sanskrit ās- 'mond'; Avestisch āh- 'id.'; Middeliers ā 'van de mond'; Hittitisch aiš 'mond'; < pie. *h3oh1-s- 'mond' (IEW 784).
Fries: oraal


  naar boven