1.   officieus bn. 'niet officieel'
categorie:
leenwoord
Nnl. officieux 'plichtsgetrouw' [1658; Meijer]; nnl. officieus 'id.' [1805; Meijer], 'niet officieel' [1842; WNT Aanv.].
Ontleend aan Frans officieux 'niet officieel' [1848; TLF], eerder alleen 'gedienstig, hulpvaardig' [1534; FEW], ontleend Latijn officiƍsus 'gedienstig', afgeleid van officium 'plicht, dienstvaardigheid', zie officieel.
Fries: offisjeus


  naar boven