|
1. |
wij vnw. 1e pers. mv. Onl. wi 'wij' in Uui lithon thuro fuir in thuro uuathir 'wij gingen door vuur en door water' [10e eeuw; W.Ps.], naast veelvuldig de oostelijke vorm wir; mnl. wi, wij in al went wi alle síjn geuaen 'totdat we allen zijn gevangen' [1220-40; VMNW], we [1240; Bern.], wij scepenen [1266-67; CG I]. Os. wī, wē (mnd. wī, wē, wie); ohd. wir (nhd. wir); ofri. wī (nfri. wy); oe. wē (ne. we); on. vér (nzw. vi); got. weis; < pgm. *wīz. Verwant met: Sanskrit vayám-; Avestisch vaēm Tochaars A/B was/wes; Hittitisch wēs; < pie. *uei- (IEW 1114). Fries: wy
|
naar boven
|