|
1. |
gladiator zn. 'Romeins zwaardvechter' categorie: leenwoord Vnnl. gladiateur "schermer" [1669; Meijer]; nnl. beelden der Oudheid, by voorbeeld de Gladiator [1781; WNT werkzaam], wanneer honderde gladiatoren elkander jammerlyk, ten aanzien der vergaderden meenigte, vermoorden,... [1800; WNT verstalen]. Ontleend, in de oudste attestatie via het Frans, aan Latijn gladiātor 'zwaardvechter', een afleiding van gladius 'zwaard', wrsch. ontleend aan Gallisch *kladyos (vergelijk Welsh cleddyf 'zwaard'). Voor het Latijnse woord veronderstelt men ontlening aan het Gallisch, op grond van de Brits-Keltische attestaties: Oudiers claideb, Welsh cledyf, Bretons clezeff, Cornisch clethe, alle 'zwaard' < Proto-Keltisch *klad-iwo-, afleiding van *klad-o- 'graven' zoals in Oudiers cladaid, Welsh claddu, Bretons claza; < pie. *kelh2-d- (IEW 546), zie verder bij het verwante woord hout. Fries: gladiator
|
naar boven
|