trefwoord: "dun"
1 tot 1 van 1
Index:
duiventil
duizelen
duizelig
duizend
dukaat
dukdalf
dulden
dumdumkogel
dummy
dumpen
dun
dunk
dunken
duo
dupe
duperen
duplicaat
dupliceren
dupliek
duren
durf
1.  |
 dun bn. 'niet dik' categorie: erfwoord Mnl. dunne 'dun' [1240; Bern.]; ook vormen met ontronding van -u-, met name in Noordzee-Germaanse dialecten: dinne 'dun' [1277; CG I, 353]. Os. thunni 'dun'; ohd. dunni 'teer, zwak' (nhd. dünn); ofri. thenne (nfri. tin); oe. þynne 'dun' (ne. thin); on. þunnr 'dun, zwak' (nzw. dunn); < pgm. *þunwi- 'gespannen, uitgestrekt'. Verwant met Latijn tenuis 'dun', zie tenger; Grieks tanu- 'uitgestrekt, lang', teinō 'ik span'; Oudiers tana(e); Oudkerkslavisch tinu-ku (> Bulgaars tănăk 'dun'), Litouws tęnvas 'slank'; Sanskrit tanú- 'lang, uitgestrekt' < pie. *t(e)nh2-u- (IEW 1069). Of er verband is met de wortel *ten- 'spannen, rekken' (IEW 1070, zie deun 2), is onzeker. In het Oudnederlands bestond al het verwante werkwoord thennon 'strekken, spannen' [10e eeuw; W.Ps.]. Literatuur: EWgP 630 Fries: tin |