1. |
teek zn. 'mijt, diertje van de orde Acarina' categorie: waarschijnlijk erfwoord Vnnl. ein thecke [1518; Claes 1997], teke [1562; Kil. ricinus]; nnl. teek [1727; iWNT]. Mnd. teke (nnd. teke, täke, tiek(e), tīke, tīk); ohd. zehho, zeck(o) (mhd. zeche, zecke, nhd. Zecke); nfri. tyk; oe. (geïsoleerde en geëmendeerde attestatie) tīca of ticca (laat-me. tȳke, teke, vne. en ne. tick); alle 'teek', later in sommige dialecten ook wel voor bepaalde insecten; < pgm. *tikkōn-, *tikka-, *tīka, stammen die zijn terug te voeren op de allomorfie van het paradigma van de vroeg-Proto-Germaanse n-stam *tīgō, genitief *tikkaz 'teek' (Kroonen 2009). Wrsch. verwant met: Middeliers dega 'vliegend hert (soort kever)'; Armeens tiz 'wants'; < pie. *diǵh-, *deiǵh-. Fries: tyk
|