1.   vlees zn. 'spierweefsel'
Onl. flēsk 'spierweefsel van dieren' in Gang ... ut fan themo. flesgke. an thia hud 'ga weg, van het vlees naar de huid' [891-900; CG II-1, 39], 'lichaam, het sterfelijke deel van de mens' in fleisc min in herta min 'mijn lichaam en mijn hart' [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. vleesch in Flesch mogen si eten al dat iar 'ze mogen het hele jaar door vlees eten' [1236; VMNW], Noch uisch noch vleesch 'geen vis en geen vlees' [1265-70; VMNW], .iiii. sticke ghesautens coeins vlees 'vier stukken gezouten koeienvlees' [1288-1301; VMNW].
Os. flēsk (mnd. vlēsk); ohd. fleisc (nhd. Fleisch); ofri. flāsk (nfri. flêsk naast fleis (< nl.)); oe. flæsc (ne. flesh); on. flesk (nzw. fläsk); alle 'vlees' (West-Germaans), 'spek' (Noord-Germaans), < pgm. *flaiska-, *flaiski-. De Oudnoordse vorm is mogelijk aan het West-Germaans ontleend (Kluge).
Met vergelijkbare betekenis: mnl. vlecke, vlicke 'helft van een geslacht varken'; mnd. vlicke 'stuk varkensvlees, stuk spek'; oe. flicce 'id.' (ne. flitch); on. flikki 'id.' (nno. flykkja); < pgm. *flik-jō-, bij de wortel van on. flík 'lap'.
Of de twee genoemde groepen woorden etymologisch verwant zijn, is onduidelijk. Ook de verdere herkomst is onbekend.
Fries: fleis, flêsk


  naar boven