trefwoord: "blik"
1 tot 2 van 2
Index:
bles
blesseren
blessure
bleu 1
bleu 2
bliek
blij
blijde
blijken
blijven
blik 1
blik 2
blikken
bliksem
blind
blinde
blindelings
blinderen
blinken
blinkerd
blits
1.  |
 blik 1 zn. 'oogopslag' categorie: waarschijnlijk erfwoord Mnl. blic 'oogopslag' [1276-1300; CG II, Lut.A], 'lichtstraal, bliksemstraal' [15e eeuw; MNW]; vnnl. blick 'fonkelend licht, schicht; knipoog' [1599; Kil.], blick/ooghen-wit 'wit van het oog' [1599; Kil.]. Het woord behoort bij de wortel van bleek 1 en blijken. Het is wrsch. een intensiverende vorm met verdubbeling van de medeklinker bij pgm. *blika- 'glanzen, schitteren'. De oorspr. betekenis van deze wortel *blikk- zal 'oplichten, plotseling schitteren' zijn geweest. Deze is later op de snelle blik van het oog overgegaan. Mnd. blick; ohd. blich (nhd. Blick); nfri. blik; < pgm. *blikk- 'glans, schittering'. ◆ blikken ww. 'kijken'. Mnl. blicken 'schijnen, flikkeren, zichtbaar worden' [1350; MNW], blicken 'blikken werpen, lonken' [1400-50; MNW]. Afleiding van blik. Fries: blik |
| 2. |
blik 2 zn. 'bladmetaal' categorie: waarschijnlijk erfwoord Mnl. blic, blec 'dun bladmetaal' [14e eeuw; MNW]; vnnl. blick, bleek 'dun gouden plaatje, klatergoud' [1599; Kil.]. Het woord behoort ablautend (nultrap) bij de wortel van bleek 1 en blijken. Os. blek 'metaalplaat' (mnd. bleck, blick); ohd. bleh (nhd. Blech 'blik, plaatijzer'); nfri. blik, blyk; nde. (< mnd.) blik 'metaalplaat'; nzw. (< mnd.) bleck; < pgm. *blek- 'het glanzende'. Fries: MACRONblik, blyk |