trefwoord: "duister"
1 tot 1 van 1
Index:
duidelijk
duiden
duif
duig
duikelaar
duikelen
duiken
duiker
duim
duin
duister
duisternis
duit
duivekater
duivel
duiventil
duizelen
duizelig
duizend
dukaat
dukdalf
1.  |
 duister bn. 'donker'; zn. 'duisternis' categorie: substraatwoord Mnl. dustere (bn.) 'donkere, droevige' [1300-50; MNW-R], duuster (bn.) 'donker' [1375-1400; MNW-R], Vten duustren 'uit de duisternis' [1375-1400; CG-R], duyster (zn.) 'duisternis' [1400-20; MNW-R], duyster (bn.) 'donker' [1450-1500; MNW-R]. Het woord is alleen West-Germaans. Daarbuiten mogelijk verwant met Russisch tusk 'donkerte, somberheid', Servisch s-tuštiti se 'bewolkt worden'. Gezien deze geringe verspreiding moet gedacht worden aan een niet-Indo-Europees substraatwoord. Wellicht is de -er uitgang gevormd naar analogie van het zn. deemster 'donker', dat wel Indo-Europees is. Os. thiustri (mnd. düster en wrsch. nhd. Düster), ofri. thiustere (nfri. tsjuster), oe. ðēostre, ðīestre, ðȳstre (ne. obsolete thester); < pgm. *þiustria-. ◆ duisternis zn. 'afwezigheid van licht'. Onl. thiusternussi 'duisternis' [10e eeuw; W.Ps.], mnl. duusternis 'id.' [1470-90; MNW-R], duysternis [1400-20; MNW-R]. Gevormd uit duister met het achtervoegsel -nis. Fries: tsjusten |