1.   glaciaal bn. 'met betrekking tot de ijstijden; inzake landijs of gletschers'
categorie:
leenwoord, geleerde schepping
Nnl. 'betreffende de ijstijden' in het afsmelten der groote ijsmassa's der glaciale periode [1882; WNT Aanv.], 'veroorzaakt door landijs of gletschers' in glaciale verschijnselen [1882; WNT Aanv.], het glaciale puin [1900; WNT rivierbedding], glaciale erosie [1916; WNT Aanv. fjord].
Internationaal neologisme uit de geologie, ook Duits glazial [19e eeuw; Pfeifer], Engels glacial [1846; OED], gebaseerd op Latijn glaciālis 'ijzig, bevroren, vol ijs', afleiding van glaciēs 'ijs', verwant met koud. Zie ook glacé, glaceren, gletsjer.
glaciaal zn. 'ijstijd'. Nnl. ijstijden en tusschenijstijden - glacialen en interglacialen [1933; WNT Aanv.], Würm glaciaal 'Würm-ijstijd' [1933; WNT interglaciaal II]. Als vakterm ontleend aan Duits Glazial, zelfstandig gebruik van het bn. glazial of verkorting van Glazialzeit of Glazialperiode. In het Nederlands is in de algemene taal de inheemse samenstelling ijstijd gebruikelijker.
Fries: glasiaal ◆ glasiaal


  naar boven