Gezocht op:
trefwoord: "defect"

1 tot 1 van 1

Index:



deelwoord
deemoed
deemoedig
deemster
deemsteren
deemstering
deerlijk
deern(e)
deernis
defaitisme

defect

defensie
defensief
deficiëntie
defilé
defileren
definiëren
definitie
definitief
deflatie
deflatoir
1.   defect bn. 'kapot'
categorie: leenwoord
Vnnl. defect, defectijf, defectueus "gebrekkelijk" [1663; Meijer].
Ontleend aan Latijn dēfectus 'gebrekkig, zwak, uitgeput', verl.deelw. van dēficere 'zich losmaken, afvallig worden, in de steek laten', dat is gevormd uit dē- 'weg van' (zie de-) en het werkwoord facere 'doen' (verwant met doen, zie ook feit).
◆ defect zn. 'gebrek'. Vnnl. defect 'gebrek, ontbreking' [1650; Hofman]. Ontleend aan Latijn dēfectum, de gesubstantiveerde onzijdige vorm van het verl.deelw. Latijn dēfectus. Invloed van Duits Defekt [begin 16e eeuw; Pfeifer] is niet uitgesloten.
Fries: defektdefekt


  naar boven