1.   saffier zn. 'edelsteen'
categorie:
leenwoord
Mnl. safir [1240; Bern.], saffier in Jn dander stede so stond scone. Carbonkel iasp metten saphiere 'op de tweede rij stond zo prachtig, een karbonkel, een jaspis en een saffier' [1285; VMNW].
Ontleend, al dan niet via Frans saphir, eerder al saphire 'saffier' [1121-34; TLF], aan Laatlatijn sapphirus, Grieks sáppheiros. Het Griekse woord is ontleend aan een Semitische taal, waarschijnlijk aan Hebreeuws sappīr 'saffier'. Dat woord is mogelijk zelf ontleend aan Sanskrit śanipriyam 'saffier', letterlijk 'aan de planeet Saturnus dierbare zaak', uit śani 'Saturnus' en priya 'kostbaar, dierbaar', verwant met vrede en vrij.
Fries: saffier


  naar boven