1.   knie zn. 'gewricht tussen boven- en onderbeen'
categorie:
erfwoord
Onl. in Latijnse context in quas kni uocant '(bochten in een rivier,) die zij knie noemen' [1156; ONW]; mnl. knje 'knie' [1240; Bern.], op hare knin ... si ter erden neder sanc 'zij knielde op de grond neer' [1265-70; VMNW].
Os. knio (mnd. knē); ohd. knio (nhd. Knie); ofri. knī, knē 'knie', knībola, knēbolla 'knie(schijf)' (nfri. knibbel); oe. cnēo (ne. knee); on. kné (nzw. knä); got. kniu; < pgm. *knewa.
Verwant met: Latijn genū; Grieks gónu (genitief gounós, gónatos); Sanskrit jā́nu- 'knie'; Avestisch zānu- (Middelperzisch zānūk); Oudiers glún, Bretons -glin (< Proto-Keltisch *gnūnos); Albanees gju 'knie' (< *gnu-n-); Armeens cun-r; Hittitisch genu; alle 'knie'; Tochaars A kanw-em, Tochaars B kenīne 'knieën'; < pie. *ǵenu-, *ǵonu- (genitief *ǵneu-s), *ǵnu- (IEW 380). Pgm. *knew- gaat terug op de verbogen vorm pie. *ǵn-eu-.
Het is onduidelijk of dit algemeen Indo-Europese woord verwant is met pie. *ǵenu- 'kin, kaak, wang' (zie kin). Verder verband met de wortel pie. *ǵenh1- 'voortbrengen' (zie kunne) is mogelijk. Zie ook evenknie.
Fries: knibbel


  naar boven