Gezocht op:
trefwoord: "deuvik"

1 tot 1 van 1

Index:



deugniet
deuk
deuken
deun 1
deun 2
deur
deurwaarder
deuvekater
deuvel
deuvelen

deuvik

deuviken
devaluatie
devalueren
deviatie
devies 1
devies 2
devoot
devotie
dewijl
deze
1.   deuvik zn. 'stop in het spongat van een ton, deuvel'
categorie: geleed woord, waarschijnlijk erfwoord
Mnl. doeveke 'stop in het spongat' [1365; Loey]; nnl. duevick 'id.' [1612; WNT].
Wrsch. gevormd bij dezelfde stam als deuvel, maar met een ander suffix. Aangezien het in de 14e eeuw al in Brussel voorkomt, is ontlening aan mnd. döveke 'id.' minder waarschijnlijk.
Mnd. döveke 'deuvik', waaruit mogelijk ook nzw. dövika 'id.'. In het mnd. ook het ww. döveken 'deuvikken'.
◆ deuviken ww. 'door een deuvik aftappen; deuvelen'. Nnl. deuvikken 'id.' [1709; WNT]. Afleiding van deuvik.
Literatuur: A. v. Loey (1951) 'Deuvik', in: NTg 44, 259


  naar boven