1.   scepter zn. 'koningsstaf'
categorie:
leenwoord
Mnl. ceptre 'scepter' [1285; VMNW], met varianten als sceptre [1300-50; MNW-R], cepter [1390-1410; MNW-R], daarna in scepters prise 'als scepter' [ca. 1440; MNW wise], uwen siedsen ende uwen scepteren 'uw zetels en uw scepters' [ca. 1480; MNW siegie]; vnnl. ook schepter als in den schepter van Juda 'de heerschappij van Juda' [1564; WNT vervreemden].
Via Frans sceptre 'scepter' [1080; Rey], met varianten als ceptre [ca. 1120; Rey], esceptre [1165-70; Rey], cepdre [ca. 1180; Rey], later (16e eeuw) ook 'souvereine macht', ontleend aan Latijn scēptrum 'scepter, heerschappij', een ontlening aan Grieks skẽptron 'steun, staf, scepter, heerschappij', misschien verwant met schacht.
Fries: skepter, septer


  naar boven