1.   mees zn. 'zangvogel van de familie der Paridae'
categorie:
etymologie onduidelijk
Onl. mogelijk in de toenaam van robinus mese [12e eeuw; ONW]; mnl. idem van willem meese [1285; VMNW], si hiet mi gaen vangen meesen 'ze droeg mij op mezen te gaan vangen' [ca. 1340; MNW]; nnl. mees.
Ohd. meisa (nhd. Meise); oe. māse; on. meisingr (afleiding; nzw. mes); < pgm. *maisō- 'mees'.
Mogelijk verwant met: Welsh mwyalch (< *mesal(s)kā-) 'merel'. Verdere herkomst onbekend. Volgens De Vries (1962) zou het kunnen behoren bij Noors meis 'zwak' en Vlaams mijzen 'verbrijzelen'. Wood (1913) plaatst het woord bij pgm. *maisa- 'klein', dat verwant zou zijn met miezerig.
Literatuur: F.A. Wood (1913), 'Etymologische Miszellen', in: Kuhn's Zeitschrift für vergleichende Wortforschung 45, 61-71, hier 70
Fries: mies


  naar boven