1.   bunzing zn. 'roofdier (Putorius putorius)'
categorie:
waarschijnlijk substraatwoord
Onl. bunzing 'roofdiertje' [ca. 1150; Claes 1994a]; mnl. bousinc (met wegval van de eerste nasaal vóór -s-) [1287; CG II, Nat.Bl.D], bunsing [1460-90; MNW-R], bonsinc [1470-90; MNW-R], bunsinck [1479; MNW-P], voorts ook businc, boesinc (MNW).
Mnd. bunsik.
De herkomst van dit woord is duister. Misschien is het een afleiding van pgm. *bunsa 'schuur' (zie boes), maar semantisch is dat vreemd. De geringe verspreiding, de nasaalinfix en het betekenisveld doen denken aan een substraatwoord.
Bunzing is de NN benaming van deze marter. Buiten Nederland en een deel van het Nederduitse taalgebied wordt deze naam niet aangetroffen; in de Zuid-Nederlandse dialecten heet hij fis(se) of vis(se) (mnl. fitsau, fissou [1287; CG II, Nat.Bl.D]). Daarnaast staan nog enkele dialectische benamingen, bijv: in Limburg fuur, in Groningen bunsel en in het oosten ulk. Een variant is voorts nog buntsem (zoals ook bokkem naast bokking staat).
Literatuur: A. van den Baar/W. Pijnenburg (1990) 'Nicolaas van Wijk (1880-1941)' in: Moerdijk e.a., 78-80; P. Hessmann (1986) 'Bunsen jagen. Zur Verbreitung und zur Etymologie von ndl. bunzing "Iltis"' in: H. Cox e.a. wortes anst - verbi gratia. Donum natalicium G.A.R. de Smet, Leuven/Amersfoort, 185-194


  naar boven