1.   weer 2 zn. 'atmosferische gesteldheid'
Mnl. weder 'weer, onweer, lucht' [1240; Bern.], weer [1470; MNW].
Weer is door wegval van intervocalische -d- ontstaan uit ouder weder.
Os. wedar 'weer, wind, lucht, storm' (mnd. weder, wedder); ohd. wetar (nhd. Wetter); ofri. weder, -wēr, -wār (nfri. waar); oe. weder (ne. weather); on. veðr (nzw. väder); < pgm. *wedra-.
Verdere verwantschappen onzeker; het dichtst bij staat Oudkerkslavisch vedro 'mooi weer' (Tsjechisch vedro 'heet weer', Servisch vëdar 'mooi, helder (van weer)') < pie. *uedhro-. Verband met de wortel *h2ueh1- van waaien, waarbij ook Litouws vė́tra, vidras e.a. 'storm', Oudpruisisch wetro 'wind'; Oudkerkslavisch větrŭ 'wind', Oudiers féth 'lucht' horen (< pie. *h2ueh1-tro-), is onwaarschijnlijk.
Tegenwoordig heeft weer voornamelijk de neutrale betekenis 'weersgesteldheid', maar verouderd en gewestelijk betekent het nog 'storm, bui', zoals ook in het Middelnederlands.
Fries: waar


  naar boven