trefwoord: "luim"
1 tot 1 van 1
Index:
luiden 2
luidens
luidruchtig
luidspreker
luier
luieren
luifel
luik
luiken
luilak
luim
luipaard
luis
luister
luisteren
luit
luitenant
luitjes
luiwagen
luiwammes
luizen
1.  |
 luim zn. 'stemming; gril' categorie: leenwoord, volksetymologie Vnnl. luim 'aard, neiging' in haer mannelijcke luimen 'haar mannelijke aard' [1605; WNT], 'vrolijkheid, opgewektheid' in een ander luim 'een volgende vrolijke bui' [ca. 1607; WNT], 'stemming' in nu een droeve' en dan een blyde luym [1613; WNT], 'plotselinge gril, vlaag van willekeur' in sijn malle luymen [1632; WNT]. Wrsch. ontleend aan Middelhoogduits lūne 'aard, gemoedsstemming' [ca. 1190-1230; Lexer], uit lūne 'maanfase' [ca. 1220; Lexer] (Nieuwhoogduits Laune 'wisselende gemoedsgesteldheid, gril'), ontleend aan Latijn lūna 'maan', zie lunet. De betekenis 'aard, gemoedsgesteldheid' kon ontstaan vanwege de veronderstelde invloed van de wisselende maanfasen op het gemoed. In het Nederlands werd de -n- vervangen door -m onder volksetymologische invloed van vnnl. luymen 'scherp kijken, loeren' [1599; Kil.]. Fries: lún, lúm |