1.   obscuur bn. 'duister, van weinig aanzien'
categorie:
leenwoord
Vnnl. obschuer 'vaag, onduidelijk' [1539; WNT Aanv.], obscuer 'id.' [1548; WNT Aanv.], obscuur 'duister, donker' [1650; Hofman]; nnl. ook 'minder gunstig bekend staand' [1873; WNT Aanv.]; 'onbekend, niet beroemd' [1864; Calisch].
Ontleend aan Latijn obscūrus 'donker, duister, verborgen, onbekend'.
De etymologie van Latijn obscūrus is onduidelijk. Het eerste element is ob 'naartoe, tegenover', zie object; -scūrus hoort misschien bij de wortel pie. *(s)keuh1- 'kijken, observeren' (IEW 587), waarvoor zie o.a. schouwen.
Fries: obskuer


  naar boven