trefwoord: "kobalt"
1 tot 1 van 1
Index:
knotwilg
knudde
knuffelen
knuist
knul
knullig
knuppel
knus
knutselen
koala
kobalt
kobold
koddig
koe
koek
koekoek 1
koekoek 2
koel
koeltjes
koen
koepel
1.  |
 kobalt zn. 'scheikundig element (Co)' categorie: leenwoord Vnnl. eerst in verlatijnste vorm cobaltum 'kobalt' [1689; WNT Aanv. excrement]; nnl. Bismuth en Kobalt zyn gemeenlyk in de Erts byeengevoegd [1780; WNT Aanv. calcinatie]. Ontleend aan Duits Kobalt 'kobalt', ingevoerd als kobolt [1537; Weimann 1963, 377] door de Zwitserse arts en alchemist Paracelsus, die dat woord overnam uit een gewestelijke (Oppersaksische) mijnwerkerstaal, waarin Cobalt, Kobolt, Cobel een berggeest aanduidde, zie kobold en kabouter. Men geloofde dat kobolden zilvererts uit de berg stalen en het vervingen door het indertijd waardeloze kobalterts, dat bovendien ongezond was, naar later zou blijken, door de aanwezigheid van o.a. arsenicum. Fries: kobalt |