trefwoord: "staart"
1 tot 1 van 1
Index:
sputteren
spuug
spuwen
staaf
staak
staal 1
staal 2
staan
staander
staar
staart
staat 1
staat 2
staatsecretaris
staatsie
stabiel
stad
stadhouder
stadig
stadion
staf
1.  |
 staart zn. 'achterste uitsteeksel'Onl. stert alleen in toponiemen, bijv. in in villa Calvastert 'in het dorp Kalfsstaart' [ca. 1120; ONW]; mnl. stert 'staart' [1240; Bern.], staert [1285; VMNW], start [1287; VMNW]. Ontwikkeld uit Proto-Germaans *sterta-, met -e- > -aa- voor r + dentaal zoals in haard. Varianten met -ee- of -e- komen nog in diverse dialecten voor. Mnd. stert; ohd. sterz (nhd. vero. Sterz); ofri. stert; oe. steort (ne. vero. start, behalve in de samenstelling redstart 'roodstaart (vogelgeslacht Phoenicurus)'); on. stertr (nzw. stjärt); < pgm. *sterta-. Uit pie. *sterd-, wrsch. een dentaalafleiding van de wortel *(s)ter- 'stijf' van star. De staart zou dan benoemd zijn als stijf uitstekend lichaamsdeel. Uit de nevenvorm *sterdh- zijn o.a. Grieks stórthē, stórhunx 'speerpunt' en Oudnoords stirðr 'stijf' ontstaan. Fries: sturt |