trefwoord: "bruidegom"
1 tot 1 van 1
Index:
broom
broos
bros
brouilleren
brouwen 1
brouwen 2
brouwer
brug
brui
bruid
bruidegom
bruien
bruikbaar
bruiloft
bruin
bruinvis
bruisen
brullen
brunette
brutaal
brutaliteit
1.  |
 bruidegom zn. 'man van de bruid' categorie: geleed woord Onl. brudegomo [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. brudegoem [1293; CG I, 1921], -gome. Het eerste woorddeel is bruid. Het tweede deel -gom betekent 'mens'. Os. brūdigumo (mnd. brudegam); ohd. brūtigomo (nhd. Bräutigam); ofri. breidgoma (nfri. brêgeman (< breidgeman?), breugeman); oe. brȳdguma (me. bridegome; ne. bridegroom, beïnvloed door groom 'jonge man'); on. brúðgumi (nzw. brudgum 'bruidegom'). Het tweede woorddeel is afkomstig uit pgm. *guman- 'man': os. gumo; ohd. gomo; oe. guma; on. gumi (nzw. gumme 'oude man'); got. guma. Het Gotisch heeft een andere samenstelling: bruþfaþs 'jonge echtgenoot', waarin faþs verwant is met pie. *potis 'meester'. In het Oudnoords komt naast brúðgumi ook bruðmaðr 'bruiloftsgast, bruidegom' voor (waaruit Normandisch brumen). Het tweede woorddeel, pgm. *guman-, is buiten het Germaans verwant met: Latijn homō (zie hommage); Oudpruisisch smoy; Oudlitouws žmuõ 'mens (als aards, niet-hemels wezen)' (Litouws žmogùs); bij de wortel pie. *ǵhem- 'aarde' (IEW 414). Het woord betekent dus oorspr. 'aardebewoner'. Bij deze wortel, die wrsch. vereenvoudigd is uit *dhǵhem-, horen verder ook: Latijn humus 'grond, aarde' (zie humus); Grieks khthṓn 'aarde, grond, land' (zoals in allochtoon en autochtoon); Sanskrit kṣam- 'aarde'; Oudpruisisch semme, same; Litouws žẽmė; Oudkerkslavisch zemlja; Oudiers du; Albanees dhe; Hittitisch tēkan; Tochaars A tkam; Tochaars B kem. Ook in de Vlaamse vorm reuzegom 'reus' (bekend uit een oud volkslied dat begint met 'Al wie daar zeit de reus die komt') komt het element -gom voor. Fries: brêgeman |