1.   bult zn. 'verhoging, bochel, buil'
categorie:
erfwoord
Mnl. boelt 'bochel' [1240; Bern.] rechte kemelen die ne draghen maer enen bult 'echte kamelen hebben maar één bult' [1287; CG II, Nat.Bl.D], bulte (mv.) 'uitsteeksels, oneffenheden' [1300-50; MNW-R], bult 'bochel' [1340-60; MNW-R], bulten 'zwellingen, builen' [1351; MNW-P], bulte 'buil, bochel' [MNHW]; voorts in de afleiding bultenare 'bultenaar' [1291; CG I, 1690]; vnnl. tusschen berg en krommen bult 'tussen berg en rond heuveltje' [1629; WNT].
Mnd. bulte (nnd. bult(e) 'bult'); ofri. bult (nfri. bult(e)); < pgm. *bulti-.
Pgm. *bulti- is een dentaalafleiding van de wortel pie. *bhel- 'zwellen', zie bal 1.
Fries: bult, bulte


  naar boven