1.   viriel bn. 'manhaftig'
Vnnl. viril 'mannelijk' [1555; WNT zwerk], viriel 'id.' [1669; WNT].
Al dan niet via Frans viril 'mannelijk' [14e eeuw; TLF] ontleend aan Latijn virīlis 'id.', afgeleid van vir 'man', dat verwant is met het eerste lid in weerwolf.
Fries: firyl


  naar boven