trefwoord: "toeten"
1 tot 1 van 1
Index:
toepen
toer
toeren
toerisme
toerist
toeristisch
toernooi
toestand
toet
toetakelen
toeten
toeter 1
toeter 2
toeteren
toets 1
toets 2
toetsen
toeven
tof
toffee
toffel
1.  |
 toeten ww. 'blazen op een blaasinstrument'Mnl. tuten 'weerklinken, schetteren, op een blaasinstrument spelen' [1240; VMNW]; vnnl. toeten 'op een hoorn blazen' in met speelen en toeten [ca. 1600; iWNT]; nnl. Hy weet van toeten, noch van blaazen [1724; iWNT]. Naar de tuitvormige hoorn, het instrument waarop geblazen wordt. Ook wel klanknabootsend. Mnd. tuten 'op een hoorn blazen'; mhd. tūten 'id.' (nhd. tuten 'toeten, toeteren'). ◆ toeter 1 zn. 'blaasinstrument; claxon'. Mnl. eerst tutre 'trompetter' [1300-25; MNW-R]; vnnl. toeter 'blaasinstrument' in Die toeters schel van klank [1664; iWNT]. Afgeleid van toeten met het achtervoegsel -er, zie -aar. ◆ toeter 2 bn. (NN) 'dronken'. Nnl. toeter "dronken, erg dronken" in zo toeter als wat [1972; Leeuwarder Courant]. Misschien een verkorting van samenstellingen als toeterlazarus "stomdronken" [1970; Van Dale], toeterzat [1982; Leeuwarder Courant]. Maar het eerste deel kan ook gewoon versterkend zijn en bijv. beïnvloed door teut 'dronken'. ◆ toeteren ww. 'op een toeter blazen; claxonneren'. Nnl. Toeteren ... gedurig toeten [1810; iWNT], toeteren 'claxonneren' [1895; Leeuwarder Courant]. Afleiding van toeter of frequentatief bij toeten. Fries: toetsje ◆ toeter ◆ - ◆ toeterje |