1.   wenen ww. 'huilen'
Mnl. wenen in si clagede ende wennde [1200; VMNW].
Mnd. wēnen, weinen (ndd. weynen); ohd. weinōn (nhd. weinen); nfri. weine 'kreunen'; oe. wānian; on. veina (nijsl. veina); alle 'jammeren, weeklagen', < pgm. *wainōn-.
Afleiding van pgm. *wai- 'pijn, smart', zie wee. Volgens Hellqvist daarentegen van dezelfde klankschilderende wortel als in nhd. winseln en wimmern, ne. whimper alle: 'kreunen, klagen'.
Fries: -


  naar boven