trefwoord: "halsstarrig"
1 tot 1 van 1
Index:
halen
half
halleluja
hallo
hallucinatie
hallucineren
halm
halo
halogeen
hals
halsstarrig
halster
halszaak
halt
halte
halter
halva-
-halve
halverwege
ham 1
ham 2
1.  |
 halsstarrig bn. 'koppig, onwillig' categorie: leenwoord Vnnl. halsstarrig 'koppig' [1562; Deux Aes]. Ontleend aan Duits halsstarrig 'id.' [16e eeuw; Pfeifer], een afleiding van Halsstarre 'koppigheid', eerder al 'stijve nek' (als medische kwaal) en gevormd uit Hals, zie hals, en Starre 'starheid', zie star. De overdrachtelijke betekenis ontstond onder invloed van het bn. halsstarc (met sterk), dat dezelfde oorspr. en figuurlijke betekenissen had als halsstarrig, in het Nederlands als halssterk werd ontleend, maar nu zowel in het Duits als in het Nederlands reeds lang verouderd is. Vergelijk ook hardnekkig, uit 'harde nek'. |